Lid

De eredienst is in wezen een zaak van de volksgemeenschap. Zelfs van de senioren, de 50-plussers, die door de Schepper zijn aangewezen als voortrekkers.

Zowel het Jodendom als het Christendom moesten zich aanpassen aan het leven in diaspora, verstrooing. Nu is er een noodzaak tot herbronning.

Tweeëntwintig eeuwen geleden verboden de Syrische overheersers in het Midden Oosten Joden de koshere slacht en de besnijdenis, maar zo was het ook zeventig jaar terug in Europa. En vandaag?

Elk Joods kind kan de Bijbel lezen in de grondtekst en elke Joodse puber krijgt op school grondig onderricht in de literaire tekstverklaring van de Bijbel.

De dankzegging aan de huistafel over het dagelijks brood en over de wijn in het weekend vormen samen met de lofprijzing in het publieke domein het hart van de samenleving als ‘samenloving’.

Brood en wijn zijn nooit los te zien van Israëls God en Zijn Zelfovergave.

Het is voor alle gelovigen die de ervaring kennen bevrijd te zijn van de kinderlijke narcistische zelfzucht, een verleiding om zonder het te beseffen met één teen in de kindertijd te blijven.

In Israël zien we de laatste decennia naast de toenemende pijn over de verwoesting van de Tempel, ook een groeiende bewustwording van wat het verlies van dit religieuze centrum betekent.

We lezen de Bijbel nooit geheel onbevangen, maar steeds vanuit bepaalde, vaak onbewuste vooronderstellingen of fundamentele gezichtspunten. Een zestal van deze ‘punten’ die uit de Bijbel ‘gelicht’ zijn en die lichtgevend of richtinggevend zijn voor de Bijbelwoordstudie binnen...

In de 4e eeuw probeerde keizer Julianus al eens de Joodse Tempel te laten herbouwen. Wat waren hiervoor zijn beweegredenen?