Je winkelwagen is momenteel leeg!
Studiehuis Reshiet staat niet op zichzelf, maar is een onderdeel van een brede beweging: de Hebreeuwse Beweging**. Die beweging staat ook weer niet op zichzelf, maar is onlosmakelijk gekoppeld aan de Terugkeer-Beweging van het Joodse volk naar Tsion. Een beweging die al in de 19e eeuw opgang kwam, door twee oorzaken:
1. doordat de Joodse bevolkingsgroepen in Europa onder invloed van revolutionair Franse ideeën over liberté en égalité gelijkberechtigd werden en uit hun getto’s mochten wegtrekken en
2. doordat visionaire Christenen, waaronder Joodse Christenen, hen inspireerden en stimuleerden onder verwijzing naar Bijbelse Beloften om terug te gaan naar het hun Beloofde Land.
Pas omstreeks het begin van de 20e eeuw – na nieuw opkomend antisemitisme (Dreyfusaffaire) en Jodenvervolgingen (pogrom’s) kreeg deze Terugkeerbeweging een eigen Joodse drive onder de bezielde leiding van Theodor Herzl (1898 Eerste Zionistisch Congres in Bazel).
** Met de Hebreeuwse Beweging wordt bedoeld de rechtzinnige of orthodoxe tak ervan. De Beweging kent namelijk behalve een rechtzinnige of orthodoxe tak, ook een vrijzinnige of liberale stroming. De onderstaande kenmerken betreffen de eerstgenoemde, orthodoxe variant, waarbij de Hebreeuwse Bijbel geldt als het Unieke Woord van Israëls God. Zie verder het artikel: ‘Tien Kenmerken van de Hebreeuwse Beweging.’
Een derde Beweging
Naast de Joodse Terugkeerbeweging en de Hebreeuwse Beweging is vrijwel gelijktijdig, ook rond het begin van de vorige eeuw, nog een derde Beweging ontstaan: de zogenaamde Pinksterbeweging, die te zien is als een Terugkeer-beweging naar het oorspronkelijke enthousiaste Christendom, met accent op de reële Aanwezigheid van de Heilige Geest. Deze Beweging die voor een belangrijk deel is uitgestroomd in de veel bredere Evangelische Beweging is van origine sterk naar binnen gekeerd, gericht op individuele geloofservaring en geloofsgroei. Of anders gezegd: men oriënteert zich en laat zich vooral geestelijk voeden door het Tweede Testament, de Griekse Bijbel en nauwelijks door het Eerste Testament, de Hebreeuwse Bijbel. Met als gevolg dat men in deze kring weinig of geen begrip heeft voor de unieke en onvervangbare waarde van de Hebreeuwse Bijbel, met name van de Mozaïsche Torah met zijn Unieke Richtlijnen voor het ordenen van de tijd (dagelijkse getijden, wekelijkse Shabbat en jaarlijkse feesten) en voor het ordenen van het aardse bezit, waaronder de radicale economische Richtlijnen voor periodieke schuldsanering en herverdeling van het aardse bezit. Gevolg van deze miskenning van de Torah is dat de Pinksterbeweging zich nog niet radicaal heeft vastgekoppeld aan het Teruggekeerde Joodse volk in Tsion. Vandaar ook dat er nog steeds geen hechte relatie is tussen deze Christelijke Terugkeer-beweging en de Hebreeuwse Beweging.
Weliswaar vormt een hoopvolle uitzondering hierop de beweging van ‘Christenen voor Israël’ die overwegend Evangelisch gestempeld is, maar men kan nog niet zeggen dat Christenen voor Israël nu net als Studiehuis Reshiet te zien is als een onderdeel van Hebreeuwse Beweging*. Neemt niet weg dat tot dusver heel veel, misschien wel de meeste studenten van ons Studiehuis juist uit deze kring komen.
* Een en ander hangt wellicht samen met het feit dat Christenen voor Israël zich wel oriënteert aan en zich geestelijk laat beïnvloeden door de Hebreeuwse profeten, maar nog niet door de kern van de Hebreeuwse Bijbel: de Mozaïsche Torah.
Hoofddoel van Studiehuis Reshiet: mondigheid
Na deze korte historische schets nu de vraag: wat wil Studiehuis Reshiet? Waarom vindt men lesgeven in de Hebreeuwse taal zo ontzettend belangrijk? Het gaat Studiehuis Reshiet ten diepste om het bevorderen van de mondigheid = om de mondigwording van iedere Nederlander of volksgenoot. Mondigheid in tweeërlei zin: mondig zijn als hoorder van het Woord van Israëls God én mondig zijn als dader van het Woord.
1. Allereerst mondigheid met betrekking tot de belangrijkste en rijkste, geestelijke en culturele Bron ter wereld: de Hebreeuwse Bijbel. Ook het Griekse NT is een zeer belangrijke Bron, maar die is niet los verkrijgbaar, niet los van de Hebreeuwse Bron, zoals Messias Jêhoshua` niet los verkrijgbaar is van Israëls God en niet los van Zijn volk .
Onder invloed van het oorspronkelijke Humanisme (terug naar de literaire bronnen) en van de Reformatie (terug naar de Bijbel) werd vooral in de 16e en 17e eeuw de Bijbel vertaald in de volkstaal. Eeuwenlang was de Bijbel voor het ‘gewone volk’ (de leken) ontoegankelijk, omdat deze gesteld was in de taal van de geleerden, in het Latijn. In ons land werd door de Staten Generaal – van regeringswege dus – de Hebreeuwse Bijbel in het Nederlands vertaald. Een historische gebeurtenis van nauwelijks te bevatten betekenis.
Maar hoe belangrijk deze vertaling ook is, het gewone volk werd er niet echt mondig door: nog steeds had men geen rechtstreekse toegang tot de oorspronkelijke Bijbeltekst in het Hebreeuws met name. Men bleef afhankelijk van geleerde tussenpersonen, zij alleen konden uitleggen wat er eigenlijk stond of wat er ook stond. Want de Hebreeuwse taal is een bijzonder rijke taal, waarin de woorden als diamanten verschillende aspecten hebben. Zo betekent bijvoorbeeld het eerste Bijbelwoord reshiet niet alleen ‘begin’, maar ook ‘beginsel’ en ‘eersteling’. Met de eersteling schiep God de wereld; een interessante vraag is: ‘Wie is die eersteling?’
Kortom, wie een echt mondige hoorder of lezer van het rijke, veelzijdige GodsWoord wil zijn, kan niet om de Hebreeuwse (de Brontaal) heen.
2. Het gaat Studiehuis Reshiet echter niet alleen om mondigheid in de toegang tot de geestelijke en culturele OerBron, niet alleen om mondige hoorders van het Woord, maar ook om mondige daders van het Woord. Dat wil zeggen: het gaat om een volwassen volksgemeenschap die zelfstandig, onafhankelijk van geschoolde kerkelijke of andere deskundige functionarissen hun samenleving inrichten volgens de door God Zelf gegeven Richtlijnen voor het ordenen van de tijd en het aardse bezit. Het gaat uiteindelijk om een radicale vernieuwing en heiliging van heel de samenleving, waarbij elke woning een Godswoning is, iedere woonkamer een leerkamer, iedere huistafel een dankofferaltaar, iedere samenleving een samenloving.
Anders gezegd: het gaat om volwassen oudsten (presbyters) en om volwassen ouders vooral, om vaders en moeders die als mondige priesters dienst doen in de huistempel met in het centrum de huistafel waar zij elkaar en het nageslacht onderwijzen vanuit het Woord, waar zij voorgaan in de dankzegging over brood en wijn en van waaruit zij de Bijbelse levensstijl beoefenen betreffende de ordening van de tijd en het aardse bezit.
Nog altijd nemen de kerkelijke en andere deskundigen de rol van het ‘gewone volk’ (de leken) over. De oudsten (presbyters) die eerst in de kerk verdrongen werden door de priesters (het woord is afgeleid van presbyters!), worden ook nu nog in onze moderne maatschappij verdrongen: nu door geschoolde politici en andere deskundigen.
Zoals ouders voor alles begeleiders zijn, moeten ook dominees en andere deskundigen in de zijlijn staan om als instructeurs dienst te doen, ten dienste van de verdere mondigwording van het ‘gewone volk’, opdat allen volwassen burgers worden in het Koninkrijk van God.
De drie Bewegingen verbonden
Nog even terug naar het begin van de vorige eeuw, toen drie Bewegingen vrijwel gelijktijdig ontstonden: de Terugkeer Beweging van het Joodse volk, de Hebreeuwse Beweging en de Christelijke Terugkeer Beweging. Alleen wanneer de Christelijke Terugkeerbeweging zich gaat baseren op het Volle Evangelie van de Hebreeuwse Bijbel (dus ook op de Mozaïsche Torah), is er echt perspectief op radicale vernieuwing van heel onze volksgemeenschap.
De koppeling van de ‘70’ volken aan Israël is ook de enige weg naar wereldvrede. Israël, het Joodse volk, waarin door hun eeuwenlange verstrooiing onder de volken in feite alle volken vertegenwoordigd zijn, kan functioneren als een naaf in het wiel. Er is geen vrede op aarde buiten Israël om: elke vredesbeweging buiten Tsion om eindigt in een antizionistische = antisemitische Beweging.