Varia

Een verhaal over een eenvoudige Egyptische schoenmaker, op wiens gebed een berg in de buurt van Cairo meters omhoog getild werd voor de ogen van een intolerante moslimheerser.

Israël als Godsvolk is voor altijd bevrijd uit het Angstland/Egypte en ook bevrijd uit de Warstad/Babel, maar bovenal bevrijd uit de macht van zonde en dood.

Is de Kerk medeschuldig aan de ontkerstening?

Er was eens een Joodse moeder die altijd de voorkant en de achterkant van het stuk vlees afsneed voor de shabat. Haar dochter vroeg: “mamaleh, waarom doet u dat altijd?”

In het kerkelijke spraakgebruik heet Pinksteren meestal de ‘verjaardag van de kerk’. Toch is dat niet terecht, of niet helemaal terecht.

Er wordt in ons land en wereldwijd gebeden om een opwekking. Er is een groot verlangen in veel kerken en gemeenten naar radicale verandering, en terecht.

Een blind mens is geen onmens, een blinde gelovige is geen ongelovige. Helaas was Luther blind voor de trouw van Israëls God aan Zijn volk en voor de blijvende betekenis van de Mozaïsche Torah.

Arnold Toynbee stelde in de jaren 50 dat het doel (!) van de geschiedenis is: de vorming van een wereldreligie, waarin waarheidselementen uit de vier ‘hogere’ godsdiensten zich bundelen.

Er zijn niet alleen rechtlijnige Christenen, maar ook ‘vierkante’, die vierkant achter Israël staan. Zo worden ze genoemd door een rabbijn die zich verwonderde en verheugde over de hartelijke inzet van veel Christenen voor zijn volk.

Volgens een Joodse visie zullen in de eindtijd de volken ‘melaats’ worden; een innerlijke kwaal tast hun uiterlijk aan, ze verliezen hun schoonheid en waardigheid, ze worden afzichtelijk, ‘melaats’. Deze afbraak voltrekt zich in fasen.